دعوت رئیس فدراسیون براى کمک به پروژه ساخت خانه ووشو براى امید بشاگرد

رئیس فدراسیون ووشو طی پیامی از خانواده بزرگ این رشته ورزشی خواست تا در ساخت خانه «ووشو برای امید» بشاگرد مشارکت نمایند.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون ووشو، در پیام امیرصدیقی آمده است:
ما در فدراسیون ووشو رسالت خود را بر این می‌دانیم که دنیا را به جای بهتری برای زندگی خود و دیگران در تمامی ابعاد تبدیل کنیم تا دنیا جای زیباتری برای زندگی شود، برای ورزش شود و برای ووشو. با امکانات بهتر، تجهیزات بیشتر، قهرمانان قدرتمندتر و مدال های ارزشمند برای کشورمان ایران.
ما جز با کار جهادی نخواهیم توانست این کشور را به سامان برسانیم. در همه‌ی بخشها، کمربسته بودنِ مثل یک جهادگر لازم است‌؛ این اگر باشد، کارها راه می‌افتد؛ این اگر باشد، بن‌بست‌ها باز می‎شود، شکافته می‎شود؛ یعنی کار فراوان، پُرحجم و باکیفیّت و مجاهدانه. باید به اصل پرداخت. به توسعه همه جانبه. خودمان را سرگرم کارهای حاشیه‌ای و تشریفاتی و زرق‌وبرقی و مانند اینها نکنیم.
نمی شود در مورد بشاگرد صحبت کرد و از مرحوم حاج عبدالله والی یاد نکرد. یکی از آدمهایی است که قطعاً در تاریخ کشور اسمش خواهد ماند و نامش به نیکی یاد خواهد شد.
من با اینکه حاج عبدالله را از نزدیک ندیده بودم ، اما دورادور ایشان را از دوران کودکی خودم میشناختم، میدانستم که در بشاگرد مشغول خدمات با ارزشی هستند. منطقه را هم من میشناختم، به قول خودشان، بِش گَرد. همانجا که «های هایِ آب است و وای وایِ نان»! آن طرفهای دلگان آب زیاد است، ولی زمین نیست، در نتیجه نان نیست. قبل از انقلاب مثل اینکه آنجا بکُل وجود خارجی نداشت، یعنی دستگاه های حکومتی اصلاً به آنجا اعتنایی نداشتند. بعد از انقلاب، یک مرد جوانِ مؤمنِ پا میشود میرود آنجا، همه‌ی دلبستگی‌هایش را، از شهر و خانه و زندگی، به مرکز مأموریت منتقل میکند و برادرهایش، دوستانش را هم میکشاند، دنبال خودش میبرد. زندگی و خانواده و زن و بچه و مادر و پدر و همه‌ی اینها را گذاشتند اینجا، رفتند آنجا بی‌سروصدا مشغول خدمت شدند، نه جایی ثبت کردند، نه جایی تابلو زدند.
من هم این توفیق را داشتم تقریبا ۴۰ روز پیش به جمع مردم خوب آن منطقه بروم، ووشکارانی را ببینم که با تمام محدودیت ها تلاش می کردند. با تلاش همکارانمان مخصوصا جناب بهره من در هیات ووشو استان هرمزگان به یکی از دورترین نقطه ها رفتیم بخش گافر و پیرامون، روستای دوگنویر. همه خاک بود ولی عشق بود. صفا بود. شور بود و امید.
در یک فضای با خاک و ماسه زمین تمرینی بود و مربیانی که با هیچ در تلاش تربیت کودکانی که از روستاهای اطراف می آمدند برای ورزش بررسی کردیم، پیگیری کردیم. الحمدالله خدا هم با ما یار بود. دوستان خوبی آمدند کمک کردند. زمینی آنجا به لطف مرد دریا دلی از همان منطقه مشخص شد و در اختیار این پروژه قرار گرفت. طرحی آماده شد برای امید، برای آینده ای بهتر، برای تربیت قهرمانانی بزرگ از دل منطقه که در نهایت هفته گذشته از آن رونمایی شد. تازه امروز شاید اول این راه باشد، راه همدلی و تلاش در مسیر عشق و مسئولیت. مسئولیت برای جامعه برای مردم و برای ورزشمان ووشو.امیدوارم با تلاش و کمک همه عزیزان بتوانیم گام های موثری و با سرعت برداریم و به سمت عملیاتی کردن این طرح برویم.
ابتدا صحبت از یک چهار دیواری ساده بود، ولی واقعا کافی نبود. بنا باید روح داشته باشد، مهم است که چه فضایی ساخته می شود. جلسات متعددی با دوستان معمار داشتیم و در نهایت طرحی آماده شد با تلاش خانم آسیایی با مفهومی از امید. ما در این مجموعه کوشیده ایم که هنرجو صرفاً حضور در یک فضای مکعب شکل را تجربه نکند؛ بلکه فضا خود به مثابه ظرفی برای ایجادِ تجربه ای متفاوت استفاده شود و کیفیتی مضاعف را برای فرد ایجاد کند.پس در طراحی این مجموعه، ورزشکاران و تجربه ی آنها از فضا را در الویت قرار دادیم؛ چرا که هر آنچه بیواسطه و توسط خودِ افراد تجربه میشود، در ذهن آنها حک و ماندگار میشود. همچنین، تجربه ی حضور در این فضا میتواند به نمادی از جاذبه های این منطقه تبدیل شود. هدف ما این بوده که با این نوع از چیدمان، تجرب های منحصر به فرد از « بودن » را در این فضا برای ورزشکاران ایجاد کنیم به شکلی پویا ، مسلط و آرام . ما در طراحی از اِلِمان ها یا عناصری استفاده کرد ه ایم که بر پایه ی مفاهیم و فلسفه ی هنرهای رزمی استوار شد ه اند. یکی ازاین مفاهیم « غلبه ی نرمی بر سختی » است و در نهایت، همین نرمی است که بر سختی چیره میشود و آن را در بر میگیرد. در طراحی خانه ووشو برای امید بشاگرد، از دیوارهایی منحنی شکل استفاده کرده ایم که فضایی صُلب را در برگرفته اند: احاطه شدن سختی با دیوارهای مشبکِ منحنی که نشان از نرمی دارند، و الگویی از جنسِ حقیقتِ هستی دارد؛ همانطور که آسمان به نرمی زمین را در برگرفته است.
پیش بینی ما مبلغی در حدود ۸۵۰ میلیون تومان برای ساخت و تجهیز آن است، که امیدواریم این برآورد هزینه کفایت کند. انشالله با استعانت به درگاه حق و تکیه بر کمک مردم و خانواده ووشو این امر محقق شود. امیدوارم این طرح که برای امید ساخته می شود بارها و بارها در سراسر کشور تکرار شود.

انتهای پیام/