ووشو که مرکب از دو کلمه "وو" و "شو" به معنی هنر رزم می باشد ، ورزش رزمی ملی کشور چین است
که در آن انواع مختلف حرکات برای سلامتی جسم و روح و دفاع شخصی در نظر گرفته شده است. در
چین باستان از هنرهای رزمی برای دفاع از سرزمین، خود یا خانواده و مقابله با دشمنان و
راهزنان و ... استفاده می شد. ووشو نه تنها یک ورزش سنتی چین، بلکه عناصر فلسفی، اخلاقی،
زیباشناسی، پزشکی و نظامی را نیز در بر دارد. هدف فنون رزمی ووشو ناتوان کردن و زیان رساندن
به دشمن است. از این رو ووشو یکی از شیوه های تمرینی مهم ارتش های چین باستان بوده و حتی
امروزه نیز در تمرینات پلیس و نیروهای مسلح ارتش نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
توسعه ووشو در سلسله های مینگ (۱۳۶۸-۱۶۴۴ میلادی ) و چینگ (۱۶۳۶-۱۹۱۲میلادی ) به اوج خود
رسید. در این زمان، ووشو به شاخه های گوناگون مانند چان چوان، نان چوان و تای چی تقسیم شد.
در زمان جمهوری چین (۱۹۱۲-۱۹۴۹میلادی) ووشو به نوعی ورزش تبدیل شد و باشگاه های تخصصی
بسیاری در زمینه ورزش ووشو ایجاد شد. پس از مطرح شدن ووشو در بعد مسابقاتی، اولین انجمن
رسمی آن در سال ۱۹۲۰ در کشور چین تاسیس شد و دست اندرکاران امور شدیداً به ترویج مسابقات در
سطوح مختلف پرداخته و سرمایه های انسانی و مالی فراوان را در این راه به خدمت گرفتند که بر
اثر همین کوشش ها از سال ۱۹۳۲ گردهمایی های ملی آغاز و در سال ۱۹۳۳ ووشو رسما به لیست
مسابقات و بازیهای ملی وارد شد.
امروزه ووشو به صورت یک ورزش استاندارد جهانی به مردم جهان ارایه شده است و فقط منحصر به
کشور چین نیست و مردم کشورهای مختلف برای بهره گیری از خواص طبی و شرکت در رقابت های
قهرمانی در این رشته ورزشی تمرین می‌کنند. هنر رزمی ووشو در مسابقات در دو بخش تالو و ساندا
ارائه می‌شود:
ووشو به عنوان نوعی ورزش، تمام فنون رزمی خود را حفظ کرده، اما به دلیل محدودیت های قوانین
مسابقه، ورزش ووشو بر اصل زیان نرساندن به حریف متکی است. برای نمونه، در مسابقات ساندا
محدودیت
هایی برای حرکاتی که می تواند به حریف آسیب برساند، ایجاد شده است.
اولین مسابقات ملی ووشو در سال ۱۹۳۵ برگزار شد و متعاقباً در سال۱۹۳۶ معرفی آن در سطح بین
المللی، یک تیم ۹ نفره از قهرمانان ووشو در جریان المپیک برلین حرکاتی را به نمایش گذاشته
که
بسیار مورد توجه و تشویق حضار قرار گرفت. آنگاه پس از چندین سال مطالعه، تحقیقات و پژوهش در
سال
۱۹۵۸ بدلیل استقبال شدید مردم از مسابقات مقررات و قوانین کاملی توسط سازمان تربیت بدنی چین
وضع
شد که با تلاش دیگر اساتید و قهرمانان این رشته در سطوح جهانی با حضور ۱۴ کشور در سال ۱۹۸۷
اولین مسابقه قهرمانی ووشو آسیا در ژاپن برگزار گردیده و نیز همان سال WFA یا فدراسیون ووشو
آسیا تشکیل شد. در حال حاضر ۳۸ کشور عضو این فدراسیون آسیایی می باشند. در همین حال در
رقابتهای
اروپا، آمریکا و فدراسیونهای مربوطه تشکیل و پس از کوشش های فراوان در سال ۱۹۹۰ ووشو به
عنوان
یکی از رشته های رسمی در بازیهای آسیایی وارد گردید. سپس با تشکیل فدراسیون بین الملی
ووشوIWUF
در سال۱۹۹۰ اولین دوره مسابقات ووشو قهرمانی جهان با حضور ۳۶ کشور در سال ۱۹۹۱در چین برگزار
و
متعاقباً دومین دوره آن نیز در سال ۱۹۹۳ در کشور مالزی به انجام رسید و همچنین کشور آمریکا
نیز
بعنوان محل برگزاری سومین دوره مسابقات جهانی ووشو در سال ۱۹۹۵ برگزیده شد.
در کشورمان ایران نیز همسان با دیگر ممالک چند سالی است به همت و پشتکار تنی چند از
زحمتکشان و
عاشقان این هنر شاهد توسعه و گسترش این هنر رزمی که به تعبیری می توان آن را گوهر تابناک
هنرهای
رزمی معرفی نمود، از سال ۱۳۶۸ رسما تحت پوشش فدراسیون های مختلف از جمله تکواندو، کاراته،
دفتر
جهاد تربیت بدنی و فدراسیون کونگ فو، ووشو رزم آوران شروع نمود و از اسفند ۱۳۸۲ ووشو فعالیت
خود
را در قالب فدراسیون مستقل ادامه می دهد و با ۲۰ سبک در سی و یک استان فعال می باشد. با
اینکه
مدت زیادی از تاسیس فدراسیون ووشو نمی گذرد، روند رو به رشد این رشته کاملا مشهود است و از
نظر
فنی نیز هنرجویان وطن عزیزمان در سطح قابل تحسینی ارتقاء پیدا نموده اند که این موضوع مورد
توجه
صاحب نظران و کارشناسان فدراسیون بین المللی IWUF نیز قرار گرفته است. مضافا شرکت تعدادی از
اساتید و قهرمانان عزیز ایرانی در تورنمنت های بین المللی و بالاخص مسابقات مختلف قهرمانی
جهان
و آسیا باعث کسب رتبه ها و امتیازات عالی گشت. سنگینی ترازوی افتخارات را افزون نمود که
امید
است روز به روز بر وسعت این آگاهی ها و افتخارات افزود شود.
رشته ووشو دارای تشکیلات معتبر و منظم جهانی با علامت اختصاری IWUF می باشد که در کشور چین
مستقر است. این فدراسیون دارای ۱۵۰ عضو رسمی و فعال می باشد که در سال ۱۹۹۰ تاسیس شده است و
عضویت ووشو جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۹۱ به عنوان سی هفتمین عضو فدراسیون جهانی در نهاد
مذکور پذیرفته شد. خوشبختانه استقبال ملل مختلف از این رشته زیبا در حد بسیار بالایی بوده،
به
طوری که گستره جغرافیایی آن که محدود به حوزه شرق آسیا بوده در حال حاضر به اقصی نقاط جهان
گسترش یافته و در بخش های مختلف آن در هر دوره از مسابقات قدرت های جدیدی ظاهر می شوند که
این
امر نشان دهنده پیشرفت و بالندگی این رشته است.
ووشو در سال ۲۰۰۴ توسط کمیته بین المللی المپیک به رسمیت شناخته شد و حرکت خود را جهت ورود
به
المپیک آغاز نموده است.